بررسی اثر وزن پیاز روی عملکرد زعفران در اقلیم نیشابور

زعفران گیاهی علقی و چند ساله و متعلق به خانواده زنبقیا است. و از زمانهای قدیم به عنوان یک گیاه داروئی مورد استفاده قرار می گرفته است و زعفران ایران از نظر رنگ و طعم و مواد خاص داروئی آن مشهور است. از مهمترین دلایل پایین بودن میانگین تولید مزارع زعفران در ایران یکی طولانی بودن دوره بهره برداری است و دیگری استفاده کشاورزان از پیازهای ریز مزارع قدیمی به عنوان بذر برای کشت می باشد. لذا به منظور افزایش راندمان مزارع زعفران طرحی آماری با 8 تیمار و 4 تکرار در قالب بلوکهای کامل تصادفی به مدت یک سال در شهر نیشابور انجام پذیرفت. و در آن پیازهای 1، 3، 5، 7، 9، 11، 13 و 15 گرمی به تعدد 50 عدد در کرتهای یک مترمربعی مورد کشت واقع شد و عملکرد گل، میزان رشد رویشی و محصول پیاز هر تیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین به منظور مقایسه اثر دو اقلیم متفاوت فردوس و نیشابور 8 کرت یک مترمربعی در هر منطقه کشت و میزان عملکرد گل، رشد رویشی و محصول پیاز توسط آزمون تی مورد بررسی قرار گرفت، نتایج نشان داد که: تفاوت عملکرد گل تیمارها با احتمال 99 درصد معنی دار بوده و پیازهای تا 3 گرم توان گل آوری نداشته و در پیازهای تا 7 گرم اکثرا این توان محدود است در حالیکه درصد گل آوری و تعداد گل برای پیازهای از 9 گرم به بالا افزایش چشمگیری می یابد به طوری که پیازهای 15 گرم اکثرا 2، 3 یا 4 حتی 5 گل بعمل می آورند و در همان سال اول تا 7 کیلو در هکتار زعفران تولید می کنند. پیازهای درشت نه تنها در همان سال اول راندمان مزرعه را بالا می برند بلکه از طریق بچه زائی بیشتر و با تولید پیازهای درشت تر ظرفیت گل آوری و راندمان مزرعه را برای سالهای بعدی نیز به سرعت افزایش می دهند. همچنین مقایسه دو اقلیم نشان داد که اقلیم با احتمال 99 درصد در عملکرد گل، برگ و پیازچه موثر بوده و عملکرد کمی نیشابور بیشتر از فردوس است. و از نظر خصوصیات کیفی میزان رنگ مواد عطری محصول نیشابور بهتر و از نظر میزان مواد تلخ محصول فردوس بهتر است.